mUltimate Chopin

op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Akcenty długie

t. 1-2

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

Akcenty długie w A (→KF), interpretacja kontekstowa

4 krótkie akcenty w Wf

w t. 1 

Bez znaków w Wn

3 pionowe akcenty w Wa

nad nutami, 1. 2. i 4. w t. 1
..

Zapisanych w A (→KF) akcentów długich nie odtworzono poprawnie w żadnym z wydań. Zarówno skrócenie znaków w Wf, jak i pominięcie ich w Wn mogło wiązać się z bardzo ciasnym i nie zawsze racjonalnym rozplanowaniem pionowym tekstu. Zmiana kroju akcentów w Wa to charakterystyczna dla tego wydania adiustacja, a pominięcie trzeciego znaku – przeoczenie.
W tekście głównym uwzględniamy – w przeciwieństwie do Wf – akcenty także w t. 2, oznaczonym w rękopisach jako powtórzenie t. 1. Kwestia ta w ogólności jest niejednoznaczna, np. określenia tempa-charakteru oczywiście nie należy powtarzać, ale łuki i pedalizację, które są kontynuowane w następnych taktach – niewątpliwie tak. W przypadku akcentów obie możliwości są w tym kontekście właściwie równoznaczne – znaki podane są tu jako wzór i należy je stosować także w następnych taktach, tak iż liczba explicite podanych akcentów (4 lub 8) nie ma znaczenia (por. np. akcenty na początku Preludium h nr 6 czy Etiudy C op. 10 nr 1).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Błędy Wa , Błędy Wn

t. 25-26

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

6 akcentów długich w A (→KF)

!!!   miniat: jw.                       TGTU = 6 długich nad l.r.

8 krótkich akcentów w Wf

wg miniatury = 8 krótkich pomiędzy rękami

8 różnych akcentów w Wn

4 długie, 4 krótkie pomiędzy

8 krótkich akcentów pr.r. w Wa

pod pr.r.
..

Szczupłość miejsca pomiędzy pięcioliniami powoduje, że w A nie jest oczywiste, której partii ma dotyczyć 6 umieszczonych tam akcentów długich. Powoduje to także wątpliwość co do ich liczby – znaki dotyczące partii pr.r. można by objąć działaniem znaków powtórzenia, użytych do oznaczenia 2. i 4. grupy trzydziestodwójek. Tak też zinterpretowano to we wszystkich wydaniach, drukując 8 znaków. Zdaniem redakcji akcenty, w liczbie 6, z pewnością mają uwydatnić głos tenorowy utworzony przez najwyższe nuty oznaczonych nimi figur l.r. Zmiana wszystkich lub niektórych akcentów na krótkie to częsta dowolność Chopinowskich pierwszych wydań.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf

t. 30

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

 i akcent długi w A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: wycinek, ten takt, tylko górna 5-linia.                 EZTU + akcent długi EZnieU1

  w A, interpretacja kontekstowa

EZTU

  w KF (→Wn)

EZnieU

  w Wf (→Wa)

 EZnieU1 +  EZnieU
..

Znak  jest w A wyraźnie krótszy niż odpowiedni znak w analogicznym t. 28, tak iż można by go odczytać jako akcent długi. Zdaniem redakcji, bardziej prawdopodobne jest, że w zestawieniu z poprzedzającym  Chopin miał na myśli widełki diminuendo. W tekście głównym zachowujemy widoczną w A niewielką różnicę zakresu znaków pomiędzy tymi taktami. Zarówno w KF (→Wn), jak i Wf (→Wa) znaki  wyraźnie wydłużono, zaś w KF (→Wn) ponadto skrócono znak . 

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Niedokładności KF